In zijn boek gaat Roel Bekker uitgebreid in op de affaire-Van Lieshout waar hij tien jaar geleden als secretaris-generaal op het ministerie van VWS met zijn neus bovenop zat. LPF-minister Bomhoff wilde niet met DG Gezondheidszorg Van Lieshout samenwerken en vroeg Bekker of er geen andere baan voor hem was. Twee jaar geleden liet Bekker in zijn afscheidsinterview met PM al optekenen dat Bomhoff Van Lieshout destijds ‘niet eens wilde ontmoeten’.

Bekker tegenover PM: ‘Dat kon natuurlijk niet. Samen met de landsadvocaat heb ik hem aan zijn verstand gepeuterd dat er in elk geval een gesprek moest plaatsvinden. Ik heb zelden zo’n raar gesprek meegemaakt. Ze hebben een half uur zwijgend tegenover elkaar gezeten. De chemie tussen die twee was echt nul komma nul. Ik kan me voorstellen dat een minister aangeeft op een gegeven moment niet met een bepaalde topambtenaar te willen werken omdat hij met hem of haar bepaalde plannen niet kan realiseren. Dat moet je als ambtenaar dan ook accepteren. Maar Bomhoff had Van Lieshout zelfs nog nooit gesproken en voerde flinterdunne argumenten aan die ook nog eens waren ingefluisterd door zijn partij, de LPF. Balkenende heeft het in het Kamerdebat dat erop volgde goed verwoord. “Politieke invloeden in het ambtelijke domein: dit was eens maar nooit weer,” zei hij.’

De Volkskrant berichtte op de dag van de boekpresentatie uitgebreid over deze affaire waarop Bomhoff de krant een ingezonden brief stuurde. Volgens de voormalig LPF-minister voerde Van Lieshout ‘een eenmansoppositie tegen het kabinet door in het openbaar te beweren dat het financiële kader van het nieuwe kabinet [waar de LPF deel van uitmaakte, CC] slecht was voor de gezondheidszorg’. Daarom wilde hij van hem af. Bomhoff beticht Bekker van leugens omdat die zou beweren dat de LPF-minister ‘onder druk zou staan van de farmaceutische industrie die een topambtenaar wilde met meer sympathie voor de vrije markt’. Volgens Bomhoff is dat ‘echt verzonnen’. In zijn ingezonden brief aan de Volkskrant schrijft hij verder: ‘Bekker noemt ook niet een plaats of tijd van zo’n contact. Het heeft nooit plaatsgevonden.‘

Daarop stuurt Bekker de krant een briefje, dat overigens nooit is afgedrukt, waarin hij reageert op deze, en andere, aantijgingen. Hij heeft erover kort contact gehad met Van Lieshout en beide heren begrijpen niet waar Bomhoff het over heeft. Op een uitnodiging aan Van Lieshout om op de kwestie te reageren, geeft hij aan niet in te willen gaan. ‘Het probleem is namelijk dat door de waanzinnige gang van zaken, en het feit dat Bomhoff een fantast is  om het heel diplomatiek uit te drukken  het altijd een kwestie wordt van “zijn woord tegen het mijne”, en voor dat moddergevecht pas ik,’ aldus Van Lieshout per mail.

Lees hier de recensie van het boek Marathonlopers rond het Binnenhof.

Verschenen in PM, 4 mei 2012