Zaterdag las ik in Runner’s World een artikel over het lopen van een marathon. Ik heb altijd gezegd 42 kilometer veel te ver vinden. Dat zou ik nooit redden en het trainen is niet te combineren met mijn werk in Den Haag. Tot ik dat artikel las en het toch begon te kriebelen.

Waarom zou ik niets eens een keer zo’n marathon proberen? Die moet dan wel in het najaar zijn, want keihard trainen in de winter – vroeg donker, koud, regen, wind – lijkt me niks. Ik heb ooit eens de halve marathon van Amsterdam gelopen, dus die valt af. Sowieso is het veel leuker een buitenlands hardloopevent mee te maken, maar New York is dan meteen weer zo… tja, New York. Coole stad, maar ook zo voor de hand liggend om díe marathon te gaan lopen. Al googelend zag ik dat eind september de marathon van Berlijn is. Berlijn, leuke stad, niet al te ver weg en nog een ‘vlak en snel’ parcours ook (toch wel een fijn vooruitzicht dat het niet drie keer de Zevenheuvelenloop is). Qua timing prima: het zwaartepunt voor de training ligt dan in juni, juli en augustus. Maanden dat het op mijn werk wat rustiger is en ’s avonds langer licht. Het idee liet me niet meer los. Ik sliep er nog een nachtje over en heb gisteren gewoon een marathonreis – inclusief startbewijs – geboekt! Hopsa. Daad bij het woord. Ik ga op 25 september 2016 de marathon van Berlijn lopen! Nog 237 dagen te gaan…