Een tijdschrift voor Nederlandstalige Europeanen, zo omschrijft de redactie van Perron E het magazine dat zij twee weken geleden lanceerde.

Het nieuwe blad, in Carpformaat of, voor de iets oudere lezers onder ons, de vroegere Vrij Nederland, oogt fris met een cover in wit en fuchsiaroze. ‘Perron E wil de stilte die de publieke discussie over Europa al zo lang kenmerkt verbreken,’ schrijft Remco van der Stoep in het redactionele voorwoord. Om dit doel te bereiken, omvat Perron E een breed scala aan artikelen.
Je zou als openingsverhaal een knaller verwachten, maar dat maakt freelance journalist John Jansen van Galen helaas niet waar. Hij blikt terug op een prijs die hij, lang geleden, won met een opstel over Europa. Hij mocht als zeventienjarige twee weken op stap en bezocht de Europese instellingen. Gedesillusioneerd keerde hij terug naar Nederland. ‘Toen al wisten de voortrekkers van Europa niet hoe ze de harten en geesten, ook van ontvankelijke jongelui, voor zich konden winnen,’ zo luidt de conclusie waar hij klaarblijkelijk nog steeds achter staat. Interessanter is het dubbelinterview met Max Kohnstamm en Bart Tromp, hoewel de foto die erbij is afgedrukt, niet direct aanzet tot lezen. Een oude grijze man en een wat minder oude, maar eveneens grijze, man. Belichamen zij Europa?
Het eerste nummer van Perron E omvat verder onder meer een interview met PvdA-Kamerlid Mei Li Vos (wat heeft zij met Europa?), een artikel van de hand van Paul Cliteur – dat overduidelijk een promo is voor zijn nieuwste boek – en een reportage over de Amsterdamse Westermoskee die maar niet gebouwd wordt. Dat laatste artikel heeft een plaatsje in Perron E gekregen, maar had net zo goed in Het Parool kunnen staan. Dat gevoel bekruipt je overigens bij meer verhalen: waarom staat het in dit blad en waarom nu?
Een mengelmoes van onderwerpen passeert in het eerste nummer van Perron E de revue. Aan de inhoud kan nog wel wat gesleuteld worden. Vooral de onderwerpkeuze moet tegen het licht worden gehouden en mag wat mij betreft best iets spannender, net als de vormgeving trouwens. Europa moet, met de opdracht van de sponsor, het ministerie van Buitenlandse Zaken, in het achterhoofd, immers aan de ‘gewone man’ worden gebracht. ‘Perron E gaat zich wijden aan dat spannende Europa en geeft daarvoor met dit nummer de aftrap,’ aldus Van der Stoep in het redactioneel. Die belofte wordt nog niet waar gemaakt. Europa is immers niet sexy, maar vooral saai, zo denkt althans de ‘gemiddelde burger’ en het is dus een uitdaging om dit onderwerp voor breed publiek toegankelijk te maken. Daar slaagt Perron E nog niet in, maar omdat het pas het eerste nummer is, krijgt de redactie het voordeel van de twijfel. Ik ben benieuwd naar nummer twee.

Verschenen in PM, 10 mei 2007