Met enige verbazing heb ik maandagavond de actualiteitenprogramma’s gevolgd. 101 van Teletekst wijdde er maar liefst vijf headlines aan: de DSB Bank is onder curatele gesteld. Zowel De Nederlandsche Bank als de Autoriteit Financiële Markten gaat onderzoek doen naar de praktijken van Dirk Scheringa en de zijnen. Het consumentenprogramma Radar voert al langer een kruistocht tegen de bankier uit Wognum. Ook maandag was Antoinette Hertsenberg er als de kippen bij om aan te tonen welk leed hij haar kijkers heeft berokkend. Inmiddels lijkt het erop dat Scheringa zijn ondergang tegemoet moet zien.

Natuurlijk. Dirk is een boef. Nota bene Gerrit Zalm zelf (later topman van DSB) waarschuwde een aantal jaar geleden al, toen hij nog minister van Financiën was, voor de dubieuze reclames van DSB-merken als Becam, Frisia en Postkrediet. Maar mag ik er even op wijzen dat iedereen vrij is in zijn keuze voor een kredietverstrekker? Niemand is ooit gedwongen bij de DSB Bank een lening af te sluiten. Daar ben je als consument nog altijd zelf bij.
81 procent provisie innen voor een of ander krediet is natuurlijk te gek voor woorden. Maar wie zich voor een woning die twee ton waard is een hypotheek en aanverwante polissen van meer dan drie ton laat aanpraten, is oliedom. In de media gaat het alleen maar over ‘gedupeerden’. Over mensen ‘die krom moeten liggen’ en die ‘het water aan de lippen staat’. En waarom? Omdat ze zich hebben laten leiden door louter hebzucht. Ze hebben gemeend een goedkope lening – bestaat die wel? – af te sluiten om dat huis, dat eigenlijk net te groot is, te kopen, een derde flatscreen aan te schaffen, die helemaal niet nodig is of in een spiksplinternieuwe auto te willen rijden, terwijl het oude karretje nog prima voldoet. En vervolgens de schuld leggen bij de verkopende partij die, commercieel gezien, een heel slim spelletje heeft gespeeld. Waar is een ieders verantwoordelijkheid gebleven? Als consument zeggen dat je geen verstand van financiële zaken hebt en daarom nu met een enorme schuld bent opgezadeld, dat is, ik zeg het nog maar eens, oliedom.

Geschreven voor PM.nl, 12 oktober 2009