Mijn hart maakte vorige week even een sprongetje. ‘Huizenmarkt Amsterdam klimt eindelijk uit dal,’ kopte Het Parool groot op de voorpagina. Het bleek een bericht te zijn naar aanleiding van een persbericht van de Nederlandse Vereniging van Makelaars, die voorzichtig concludeerde dat herstel van de woningmarkt in zicht lijkt. Dat geldt overigens met name voor de hoofdstad, in de rest van Nederland zet de daling nog danig door.

Maar toch. Elk positief geluid over herstel van de economie klinkt als muziek in de oren. Want daarin had premier Rutte enkele maanden geleden natuurlijk wel gelijk: we moeten niet langer somberen, maar handen uit de mouwen steken en consumeren. Zijn oproep tot het kopen van auto’s en huizen was weliswaar wat al te makkelijk – bovendien wees onderzoek door hetzelfde Parool uit dat de bewindslieden zelf geen cent méér spenderen – ergens zal de vicieuze cirkel doorbroken moeten worden om de economie weer aan de gang te krijgen.

Ik laat me graag door Ruttes positivisme leiden, hoewel ik ook wel zie hoe de crisis om zich heen grijpt. Die komt overigens steeds dichterbij – familieleden raken hun baan kwijt, vrienden wonen in een onverkoopbaar huis. Wat we echt nodig hebben, is rust op het politieke front. Zodra de regering met Prinsjesdag een bezuinigingspakket met allemaal nieuwe maatregelen presenteert, bijvoorbeeld voor de woningmarkt, is het in één klap gedaan met het voorzichtige herstel. Dan is de groene waas waar Rutte het dit voorjaar over had, nog ver te zoeken.

Verschenen in SC, 16 juli 2013