Vannacht om 03.00 uur ging de wekker, zodat we op tijd in Den Oever zouden zijn. Mijn telefoon zat vol appjes: de Afsluitdijk Open was afgelast vanwege het weer (onweer en windstoten). Zaterdagavond om 22.15 uur was dat bekendgemaakt, maar toen lag ik al in bed.

Dat was even schakelen. Ik had me zó goed voorbereid. Ontbijt (havermout, smoothie), flesjes sportdrank, gelletjes, etc stonden klaar en al mijn spullen waren gepakt. Luc zou op afgesproken plekken gaan staan en ik had ’s middags nog een playlist gedownload (tip: Top 40 Running Tracks 2015) voor het geval ik die nodig had. Ik wist dat een aantal van het marathonclubje de 30 van Amsterdam Noord zou gaan lopen, dus ik heb direct de website bekeken of ik daar nog aan mee kon doen. Het zou om 11.00 uur beginnen en tot 10.30 uur kon je je nog inschrijven. Dan die maar, ik moet toch een lange duurloop doen dit weekend. En dat niet alleen, het is de generale repetitie voor Berlijn.

Ik was hyper, dus het duurde bijna twee uur eer ik weer in slaap viel. Om half acht ben ik opgestaan om me voor te bereiden op de 30 van Noord. De route stond wel op de site, hoewel het niet een heel goed kaartje was, maar ik kon niets vinden over waterposten. Ik was niet de enige die de 30 van Noord als alternatief had gekozen. Het was echter supergoed geregeld. Luc zette me af bij Sportpark Elzenhagen, ik schreef me in en kon van start.

Ik liep met Lea en Christiaan, die ook op zaterdag in het bos trainen. We wilden 6 minuten per kilometer gaan lopen. Trainer Dave had gisteren gezegd dat ik dat wel kon proberen. Ik had hem vanmorgen nog geappt of 30 als langste afstand wel genoeg is, en hij antwoordde dat dat prima is als ik hem volledig op marathonsnelheid zou lopen.

In het begin ging het supergoed. We kletsten wat en bleven met zijn drieën bij elkaar. Ik vond het wel irritant dat ik de route niet wist en dat het niet duidelijk was waar de drinkposten zich bevonden. Bovendien stond Luc niet aan de kant – zoals op de Afsluitdijk het geval zou zijn – met mijn drinkvoorraad. Maar er waren vrij veel posten, dus op zich ging dat wel goed. We hielden elkaar in de gaten en constateerden soms dat we te hard gingen. Dan namen we wat snelheid terug.

Vanaf 15 kilometer werd het zwaarder. We liepen terug naar Amsterdam en hadden ineens pal wind tegen. Christiaan was sneller gaan lopen en Lea en ik wisselden elkaar af met voorop lopen. We kregen daarbij hulp van een onbekende man met een brede rug, wat heel prettig was.

Vanaf een kilometer of 20 ging het mis. Lea zei nog heel opgewekt dat we de finish samen zouden halen, maar mijn benen gingen pijn doen en ik kon het tempo niet meer bijhouden. Ik liet Lea weglopen en zette muziek op, dat hielp wel een beetje, maar het ging steeds langzamer, richting ruim 7 minuten per kilometer. Een groepje met een haas voor een gemiddelde tijd van 6.05 per km kwam voorbij. Ik probeerde aan te haken, maar dat ging echt niet.

De laatste tien kilometer waren echt superzwaar. Mijn benen deden pijn en de kilometers verstreken tergend langzaam. Het laatste gelletje – met  cafeïne – had ik bij 23 al genomen, en die hielp minder goed dan een paar weken geleden. Ik zat er gewoon echt doorheen! Toch ben ik door blijven rennen, zij het in een veel te laag tempo.

Eindelijk kwam de finish in zicht, waar Luc stond. Ik zag hem niet, wel een aantal van het marathongroepje, dat me nog aanmoedigde. Het is op zo’n moment toch wel heel fijn om niet alleen te zijn. Ik finishte in 3.09.59. Helemaal geen slechte tijd, maar het was niet gegaan zoals een race opgebouwd zou moeten worden.

Ik had een positieve split – wat dus niet goed is: ik eindigde (veel) langzamer dan ik begon. In Berlijn moet ik het echt anders gaan aanpakken. Ik ga weer terug naar 6.10 per kilometer, direct vanaf de start. Als ik dat volhoud, kom ik op een eindtijd van 4.19.00 Voor een eerste keer lijkt me dat heel behoorlijk. Ik ben me al aan het voorbereiden op de route en weet precies waar Luc en pap en mam moeten gaan staan (mét drinken en gelletjes) om me aan te moedigen.

Na afloop had ik veel pijn aan mijn benen. Lopen naar de auto was echt niet fijn. De rest van de dag heb ik uitgerust. Met mijn benen omhoog, in bad en ik heb zelfs nog even in bed gelegen, want ik was heel moe.

Nog drie weken en dan is het zover. De generale repetitie ging niet zoals ik gehoopt had. Maar hé, luidt het spreekwoord niet: een slechte generale is een goede uitvoering?

30 km | totaal 616 km | 59,3 kg