Over een nieuwe baan wil of kan een ambtenaar nog weinig zeggen. Daarom stelt PM in deze rubriek eens wat andere vragen. Waarom houdt Gerdine Keijzer-Baldé, de kersverse directeur van het agentschap Basisadministratie Persoonsgegevens en Reisdocumenten (BPR), niet van dikke boeken?

Toen Gerdine Keijzer-Baldé (44) zes jaar geleden het LNV-kerndepartement verruilde voor een functie bij uitvoeringsorganisatie Dienst Regelingen was dit ‘de beste overstap’ die ze ooit gemaakt had. ‘Ik had het gevoel dat ik achter het matglas vandaan kwam,’ vertelt Keijzer. ‘Ineens stond ik midden in de maatschappij. Je krijgt direct terug hoe je het doet, wat er goed gaat en wat niet. Je werkt in de uitvoering aan een concreet resultaat en hebt het gevoel dat het er iets toe doet. Beleidsmedewerkers zijn meer bezig met het spel. Dat is ook belangrijk, maar ik vind het leuker om te werken in een organisatie die bezig is met het eindproduct. Daar voel ik me meer afrekenbaar.’
Bijna klaar met haar studie geschiedenis, in de jaren tachtig, was de arbeidsmarkt voor historici belabberd. ‘Ik heb toen gekozen voor een vervolgstudie met baangarantie,’ zegt ze. ‘Na de archiefopleiding ben ik bij het ministerie van OCW terecht gekomen als adviseur informatievoorziening.’ Vervolgens is ze van de ene in de andere baan gerold, altijd op het terrein van informatie- en communicatietechnologie. Via OCW, BZK en het Kabinet der Koningin kwam Keijzer in 1998 bij het ministerie van LNV terecht. Dat ze nu de overstap maakt naar het agentschap Basisadministratie Persoonsgegevens en Reisdocumenten (BPR), een uitvoeringsorganisatie van het ministerie van BZK, is een direct gevolg van het feit dat Keijzer het ABD Kandidatenprogramma aan het volgen is. ‘Daar ben ik mee begonnen omdat ik in twaalf jaar tijd toch wel een echte LNV’er geworden was,’ zegt Keijzer. ‘ Door het kandidatenprogramma in te gaan, besefte ik ineens dat de wereld groter is. Er kwam een gevoel bij me op dat ik nog wel een stap wilde maken. Zoveel leuke functies dienen zich niet aan, dus toen ik deze baan als directeur van het agentschap zag, heb ik geen moment geaarzeld. Ik mis mijn collega’s in Deventer [waar ze bij de Dienst Regelingen werkte, CC] overigens wel. Mijn afscheid was fantastisch, echt hartverwarmend. Toen ik eenmaal thuis was, vroeg ik me wel even af of ik er goed aan zou doen weg te gaan. Maar na twee dagen bij het agentschap wist ik het al: het is goed dat ik deze overstap gemaakt heb. Ik moet er hard aan trekken. Het is werk op een heel ander level. Ik heb hier ook te maken met ingewikkelde technologie en regelgeving, maar de bestuurlijke kant is hier ook nog eens complex. Ik heb het idee dat ik weer een versnelling hoger zit.’

Krant
‘Ik lees NRC Handelsblad. Bovendien spel ik de huis-aan-huis kranten, omdat me dat het gevoel geeft dat ik aard in mijn omgeving. In de trein lees ik geen krant, ik ben tijdens het reizen eigenlijk altijd aan het werk. Mijn laptop staat al aan, nog voordat ik zit. Als ik niet werk, dan slaap ik. Als ik moe ben, dan doe ik even mijn ogen dicht. Heerlijk.’

Laatste boek
‘Niemand regeert van Marc Chavannes. Dat gaat over het nemen van verantwoordelijkheid, wat Den Haag volgens de auteur niet doet. Ik vind het vermakelijk hoe hij dat opschrijft, cynisch. Hij geeft wel voorbeelden die ik herken, maar tegelijkertijd gaat hij soms te ver. Ik lees eigenlijk nooit fictie. Heb een hekel aan dikke boeken. Ik moet al zoveel lezen en informatie verwerken, dat het me niet meer lukt ontspannen een boek te lezen.’

Vrije tijd
‘In mijn vrije tijd rommel ik het liefst een beetje in en om het huis. Ik heb twee kinderen van 7 en 9 jaar en ik ga graag mee in hun flow. Als zij iets leuks willen doen, dan doen we dat, daar voel ik me het beste bij.’

Vakantie
‘Sinds jaar en dag gaan we naar Italië, dit jaar weer. Ik houd van de drukte, de levensspirit van de Italianen. Cultuur, lekker eten, mooi weer. We huren dan een stacaravan op een camping. Echt kamperen vind ik teveel gedoe, maar met een gezin op een camping is wel erg leuk. ‘

Politiek actief
‘Ik heb in het verleden voor de PvdA in de gemeenteraad van Bleiswijk gezeten. Toen ik naar Driebergen verhuisde heb ik de actieve politiek vaarwel gezegd, maar ben nog wel lid. Ik heb het destijds als drukkend ervaren dat je als politicus altijd aanspreekbaar bent. Ook als ik in een oude broek in de supermarkt liep, bijvoorbeeld. Dat vond ik op een gegeven moment belastend worden.’

Verschenen in PM, 30 april 2010