Een interessante suggestie van Heleen Dupuis, afgelopen weekend in Tros Kamerbreed. De VVD-senator pleitte er in het radioprogramma voor dat Jan Kees de Jager minister van Financiën moet blijven in een kabinet van VVD en PvdA waar zijn eigen CDA geen deel van uitmaakt.

Staatsrechtelijk gezien is dat mogelijk. Sterker nog, u herinnert zich vast nog wel het kabinet-Den Uyl dat in 1973 na lang onderhandelen tot stand kwam. PvdA en D66 beschouwden dit kabinet als parlementair, maar de PPR, ARP en KVP hadden een extraparlementaire band met het kabinet. De fracties van ARP en KVP stemden in met toetreding van partijleden tot het kabinet en met beperkte programmatische afspraken over het te voeren beleid. Een soort gedoogconstructie avant la lettre, zou je kunnen zeggen.

Het lijkt mij geen slecht idee. De Jager is geliefd in de Kamer, kent de dossiers van de eurocrisis door en door en heeft inmiddels een enorm netwerk in Brussel opgebouwd. Grote vraag is natuurlijk of het woord ‘gedoogsteun’ er bij het CDA nog wel in komt. Gedogen in ruil voor een cruciale ministerspost, ik zou het wel weten als ik bij de christendemocraten aan de knoppen zou zitten. Of het voor VVD en PvdA de beste optie is, valt te bezien. Echte leiders laten het landsbelang boven het partijbelang prevaleren.

De formatie is inmiddels in volle gang. Ook vanuit de Eerste Kamer wordt het proces nauwgezet gevolgd. Toevalligerwijs zijn deze week twee senatoren aan de beurt voor hun bijdrage aan SC. Arjan Vliegenthart (SP) en Hans Engels van D66 gaan in op de formatie.

Verschenen in SC, 27 september 2012