Nee, dit stukje gaat niet over Dijsselbloem (daarvoor moet u deze week in SC op pagina 2 zijn). Ik wijd mijn commentaar maar weer eens aan minister Plasterk, die op verzoek van senator Kox (SP) een rapport heeft opgesteld waarin hij alle voornemens uit het regeerakkoord die de bestuurlijke organisatie betreffen in samenhang heeft bekeken.

Plasterk leidt zijn rapport in met een curieus zinnetje. ‘Er is geen actuele crisis in het openbaar bestuur die dwingt tot finale nieuwbouw,’ aldus de minister. ‘Maar omgekeerd is er geen reden om alles op voorhand bij het oude te laten.’ Laat dit even op u inwerken. Het is dus niet echt noodzakelijk om iets aan de bestuurlijke organisatie te veranderen, maar omdat er ook geen nadelen te bedenken zijn, gaan we het toch doen.
Ik had verwacht dat in het rapport wel iets zou staan over de minimale omvang van gemeenten. In het regeerakkoord neemt het kabinet daar immers een duidelijk standpunt over in: gemeenten moeten toe naar meer dan honderdduizend inwoners. Dit beleidsvoornemen lijkt verlaten. De minister schrijft: ‘Het kabinet formuleert nadrukkelijk geen blauwdruk of grand design voor gemeentelijke opschaling.’
Ook nieuw in het rapport ‘Bestuur in samenhang’ is het instellen van dorps- en wijkraden, dat het kabinet ‘een serieuze optie’ noemt om te voorkomen dat de gemeentelijke schaalvergroting ertoe leidt dat bestuur en burger te ver van elkaar af komen te staan. Dit is nogal in tegenspraak met het afschaffen van de deelgemeenten, een wet die inmiddels is aangenomen.
De minister laat de lezer van het rapport achter met meer vragen dan antwoorden. De titel ‘Wat wil Plasterk?’ had, net als twee weken geleden, boven deze column kunnen staan.

Verschenen in SC, 2 april 2013