In de Volkskrant stond afgelopen vrijdag een afschuwelijk verhaal over een slachtoffer van identiteitsfraude. Zonder dat procesmanager Boudwijn Duijvesteijn er iets van wist zijn zijn gegevens gebruikt voor de huur en energierekening van twee henneppanden.

Na een urenlang verhoor kwam het tot een strafzaak. Duijvesteijn moest voor de politierechter verschijnen en draaide zelf op voor de kosten van zijn advocaat. Hij is vrijgesproken, maar ondervindt er – twee jaar later – nog steeds hinder van, ook emotioneel.

In opdracht van minister Plasterk (BZK) heeft PwC onderzoek gedaan naar de omvang van identiteitsfraude en de maatschappelijke schade die dit oplevert. Het aantal slachtoffers is de afgelopen jaren bijna vertienvoudigd: van ongeveer 75.000 in 2007 naar 612.000 in 2012. De geschatte schade loopt in de honderden miljoenen met een hoogtepunt in 2010 (735 miljoen euro). Vorig jaar bedroeg deze ongeveer de helft, 355 miljoen, hoewel de schade voor bedrijven en overheden daarbij nog opgeteld moet worden. Het merendeel betreft financiële identiteitsfraude, zoals het skimmen van een bankpas. In 10 procent van de gevallen gaat het om het gebruik van andermans identiteit om een overtreding of misdrijf te begaan.

Het onderzoek wijst uit dat de meerderheid van de Nederlanders er nauwelijks rekening mee houdt dat hen dit kan overkomen. Terwijl 16,3 procent van de (volwassen) bevolking ooit slachtoffer is geweest, aldus PwC. Het kabinet komt dit najaar met een plan om identiteitsfraude tegen te gaan. Ik ben nu gewaarschuwd en duik vanavond mijn Gmail-inbox in om de kopietjes van paspoort en rijbewijs, die daar ergens rondslingeren, te deleten.

Verschenen in SC, 11 juni 2013